≡ Menu

Thin

Thin

‘Zelfs in de hemel koken ze,’ mompel ik in mezelf, terwijl ik naar boven kijk, naar de sterren. Aan de zwarte hemel tekent zich een duidelijk steelpannetje af. Ik ben al een week of drie in Thailand en ken welgeteld drie woorden Thais: khop khun kha, dat in Nederland in één woord ‘dankjewel’ betekent. Er zijn twee gerechten die ik hier op zijn minst één keer per dag eet: Pad Thai en Massaman Curry. Als ontbijt, lunch of avondeten, want in Thailand eet je drie keer per dag Thais en ga je drie keer per dag uit eten. Ik heb te lang onder watervalletjes gedoucht, met de motor door de jungle gereden en met mijn billen op een wit strand en voeten aan een turquoise zee gelegen, besef ik me. Er mag dan een steelpannetje aan de hemel staan, ik mis er een binnen handbereik.



De volgende dag stap ik af op de kokkin van ons resort, het Freedom Beach Resort, dat zich om precies te zijn op Koh Tao bevindt, een klein paradijs eiland ten Zuid-Westen van Bangkok. Het restaurant ervan kijkt uit op een wit privé strand. ‘Can I have a look in your kitchen tonight?’ vraag ik aan haar. Ze kijkt me aan alsof ik Engels praat.´Oké.’ Ik wijs naar mezelf. ‘Laura.’ Dan wijs ik naar haar en kijk haar een beetje dom vragend aan. Ze snapt het. ‘Thin,’ zegt ze. Met handen en voeten vraag ik haar vervolgens op dezelfde manier of ik een kijkje in haar keuken mag nemen. Even kijkt ze vertwijfelt. Dan knikt ze. Een paar uur later sta ik in haar keuken, die net zo’n gevoel van vrijheid geeft als de zee vanuit het restaurant. Zo’n tachtig vierkante meter aan ruimte maakt dat de Thaise Thin nog kleiner lijkt dan ze is.



Voor de Massaman Curry, een redelijk zoete Curry die uit het zuiden van Thailand komt – van oudsher een moslim regio – pakt Thin een steelpannetje. Nadat ze in boter Massaman Curry pasta heeft aangebakken, doet ze er kokosmelk, ui, aardappel, twee schepjes suiker, wit en bruin currypoeder, zout, kip en water bij en brengt het aan de kook. Tien minuten, zeggen haar vingers tegen mij. Voor de Pad Thai pakt ze een wok, waar ze in die tien minuten kip, tofu, lente ui, wortel, taugé en witte kool in zonnebloemolie bakt. Dan roert ze er geweekte rijstnoedels met een beetje water, suiker, wit en bruin curry poeder, oestersaus, tamarindesaus en – tot slot op zachter vuur – een ei door. Naast de Pad Thai op het bord legt ze limoen, chilipoeder en nootjes.



De Massaman Curry soep, die in een kom gaat, maakt ze af met pinda nootjes. In een kommetje drukt ze rijst, dat ze vervolgens als een mooi rond bolletje op een bordje omkiepert. Als alle borden klaar zijn, kijkt ze me glunderend aan. ‘Khop khun kha’, zeg ik met een zo niet grotere grijns op mijn gezicht tegen haar. Het is etenstijd. Als het eten op is, kijk ik vanaf het buitenterras van het Freedom Beach Resort omhoog, naar de sterren. ‘Beter één in steelpannetje in mijn hand…’ mompel ik in mezelf.

Next post:

Previous post: